تاثیر آموزش به روش بازخوردمحور بر خودمراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

سابقه و هدف: نارسایی قلبی یکی از شایع ترین بیماری های مزمن با میزان مرگ و میر بالا است. آموزش خودمراقبتی در کاهش تعداد دفعات بستری و ارتقای کیفیت زندگی این بیماران موثر می باشد؛ با این وجود اثر آموزش های سنتی در مطالعات گذشته دوامی نداشته است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش به روش بازخوردمحور بر خودمراقبتی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 62 بیمار نارسایی قلبی بستری در بیمارستان های امام رضا(ع) و قائم(عج) مشهد در سال94-1393 به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل بررسی شدند. در گروه مداخله، آموزش خودمراقبتی به صورت انفرادی به روش بازخوردمحور به مدت3تا 4 روز اجرا شد و در گروه کنترل آموزش خودمراقبتی به روش معمول ارائه گردید. خودمراقبتی با پرسشنامه رفتارهای خودمراقبتی اروپایی نارسایی قلبی قبل و یک ماه پس از ترخیص اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و تی زوجی انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد قبل از مداخله، میانگین نمره خودمراقبتی در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت؛ اما بعد از مداخله، میانگین نمره خودمراقبتی در گروه مداخله به طور معنی داری بیش تر از گروه کنترل بود (001/0< p). هم چنین، در گروه مداخله میانگین نمره خودمراقبتی بعد از مداخله نسبت به قبل، افزایش معنی داری داشت (001/0< p)؛ ولی در گروه کنترل، این تفاوت معنی دار نبود (138/0= p). استنتاج: آموزش به روش بازخوردمحور نسبت به آموزش معمولی در جهت ارتقاء خودمراقبتی بیماران نارسایی قلبی موثرتر می باشد. بنابراین پیشنهاد می شود این روش در طرح ریزی برنامه مراقبتی و آموزش به این بیماران به کار رود. شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1n2015070423053irct